A day in our life
Blijf op de hoogte en volg Anneke&Margreet
23 September 2014 | Filipijnen, Cebu City
Maayong buntag! (Goedemorgen)
Onze eerste wekker gaat om 07:30 uur. Klam worden wij wakker, tja dat hebben we er voor over want de arico maakt te veel herrie. Roetsss! Anneke doet de gordijnen open; yes de zon schijnt! We ontbijten op ons bed met vitamine pillen, havermout/cornflakes en een groene kruidenthee. Alles wat niet bedekt is smeren we in met Deet tegen de dengue mug. We pakken onze tas in; waterfles, fruit en wc-papier gaat mee naar het LLC-project. 'Goodmorning' we leveren de key in bij de receptie. Onze waterfles vullen we bij het keukentje van ons hotel, hier staat een gratis watertap met drinkwater. 'Ba-bye' de beveiliger houdt de deur al voor ons open. Warme lucht stroomt ons tegemoet en het leven op straat is al volop aan de gang. Wat een drukte! Bij de bakker naast het hotel halen we broodjes voor de lunch. De banana-cake is onze favourite! Dan de hoek omlopen, aan deze hoofdweg is een stopplaats voor jeepneys. Wij nemen jeepney 4D of 17D. Het in en uit stappen is onze ochtendgymnastiek... De jeepneys zijn zo laag, ze zijn niet gemaakt voor zulke reuzen als ons. En dan nog een plekje zoeken, dat valt ook niet mee, de doorsnee Filipino is small. Maar je past er altijd in, hetzij helemaal vastgeklemd en dan kunnen er nog weer mensen bij. Zo word je je wel bewust van al je botten. En nog iets, je zit niet schouder aan schouder, maar schouder van een Filipino onder je oksel ;)
Om aandacht te trekken maak je hier een hard 'kissgeluid'. (Lippen tuiten en lucht naar binnenzuigen). Op de een of andere manier werkt dat beter dan roepen. Bijrijders van de jeepneys die achterop staan, kunnen dat echt heel hard. Wij moeten nog even oefenen! Maar als je wilt dat de jeepney stopt, dan tik je met je ring of met een muntje 2x kort tegen de stang of het dak. Het verkeer is hier overigens een verhaal apart. Belangrijkste is: het grootste voertuig heeft altijd voorrang. Een tricycle moet dus de berm in als een jeepney wil inhalen, maar een jeepney moet aan de kant voor een bus. Bussen scheuren hier dus als gekken en toeteren non-stop.
Na een kwartiertje door de drukke en altijd levendige smog-stad te hebben gereden, verandert de smoglucht in een vislucht. Dat we bij de vismarkt zijn aangekomen hoeven we je niet meer te vertellen. En dan is het nog 5 minuutjes lopen naar de M.O.P. (missionairies of the poor) waar het Little Lambs Centre ondervalt. In ons straatje worden we elke keer weer opnieuw vriendelijk begroet door de buurtbewoners. Dit verbaast ons elke keer weer opnieuw. De mensen hier zijn oprecht hartelijk!
Via de blauwe poort komen we op het terrein van het LLC-project, de kids zien ons al aankomen wandelen. Bij het hek wat de ruimte afrasterd, zwaaien en gillen ze naar ons.
Wij begroeten housemother Evelyne en brother Louima, voordat we naar de kinderen gaan. Daarna beginnen we aan dag nu nog zonder de dagritme kaarten. Maar wij mogen vertellen dat de dagritme kaarten eindelijk klaar! Wat in Nederland in een handomdraai voor elkaar is. Hebben we er hier op de Filipijnen wel minstens 2 weken over gedaan! Alle middelen zijn niet bij de hand, niet op voorraad. Of we worden doorgestuurd naar een andere shop, herkent de computer de SD-card of de USB niet, weer naar een ander internetcafe, enzovoorts. We hebben heel wat afgereist per jeepney of per voet. Maar het is gelukt we hebben de kaarten op stevig papier in kleur uitgeprint en gelamineerd. Nu nog een omlijsting of iets anders verzinnen waardoor ze aan de muur komen te hangen, zonder dat de kids erbij kunnen. Maar dat hopen we morgen te overleggen met de staff.
Na het begroeten van de housemother en de missionairies-brother zijn de kids aan de beurt. Allemaal een handje schudden, oppakken en knuffelen. Een begroetingsmomentje waarbij ze allemaal heel uitbundig en enthousiast zijn. Nadat we met onze aangeschafte handbel hebben gerinkeld, beginnen we met de dagopening. Om de beurt vertellen we aan de hand van de Engelse kinderbijbel een bijbelverhaal. Na het gebed zingen we 'read your Bible, pray everyday, if you want to grow'. Na het zingen van een psalm door Ann en Margareth, rinkelen we weer met de handbel. Dit betekent volgende activiteit. Het is de bedoeling wanneer de communicatiekaarten hangen, de activiteit die volgt aan te wijzen. We ondersteunen deze met gesproken Cebuaanse taal, dit staat samen met Engelse woord weergeven onder de foto van de dagritmekaart. Zo leren we ook nog een beetje Cebuaans ;)
Na de dagopening (pagsugod = start) in de kring gaan we drinken (uminum). Dit doen we aan tafel, waarbij iedereen op een stoeltje moet gaan zitten. Wanneer iemand de beker leeggedronken heeft mag hij/zij van tafel. Daarna is er een toiletronde (kasilyas) waarbij we de kids stimuleren om te gaan plassen. De overige kids mogen vrij spelen (mga dulaan) op de groep. Na het buiten spelen (sa gawas play) gaan we eten (kaon). Dit doen we opnieuw aan tafel waarbij we een aantal kids een vaste plek geven met 1 op 1 begeleiding. Oja laatst kwam er een jonge vrouw met vriendinnen haar verjaardag vieren op het Little Lambs. Dit schijnt vaker te gebeuren, mensen houden hier hun verjaardagsfeest, ze vieren dit op een heel andere manier dan wij in Holland gewend zijn. De jarige had eten en andere middelen meegebracht voor kids van het LLC-project.
Na de lunch houden we siesta, sommige kids hebben een knuffelmomentje nodig anderen gaan op de vloer liggen om te relaxen. Haha eerlijk gezegd hebben wij dit zelf ook nodig. Wij worden elke dag ook een dagje ouder;) Nee maar even serieus, i.v.m. met het weer hebben wij dit momentje echt nodig. Om 13:00 uur zeggen wij de kids gedag en tegen Evelyne 'We take a break, is that oke?'
Maayong hapon! (Goedemiddag)
In de keuken vraagt Anneke om mes, om onze mango's te snijden. Nee maar, een heus slachtmes krijgt ze mee! Margreet loopt altijd even naar boven op de niet-mobiele groep. Daar vult ze haar bakje noodles aan met warm water. Nog even een zwaai naar onze kids op de ground floor en dan wandelen we de poort weer uit. Dan zijn we gelijk weer in een totaal andere omgeving. De sloppenwijk; daar waar gezinnen buiten leven, met elkaar eten, werken, daar waar moeders op straat borstvoeding geven en zich wassen, kinderen overal vandaan komen en ons groeten 'Hi Ann/Margareth how are you?', de haan aan het touwtje vastgebonden nog enkele dagen te leven heeft en heel veel honden en katten zwerven. Wij steken de straat over en ook daar kennen ze ons, ze zetten zelfs 'ons' provisorische bankje al recht speciaal voor ons. Echt superaardig! Alleen verklaren ze ons voor gek dat wij, wanneer de zon schijnt, pal in de zon gaan zitten.
Na onze pauze verdelen we de groep in tweeën, het ene groepje gaat kleuren (mga kolor) aan tafel en de andere kids worden individueel bezig gehouden. Wanneer de activiteit voorbij is gaan we drinken (uminum) aan tafel. Na het drinken is het tijd om te gaan douchen (pangkaligo). Deze activiteit is altijd weer een hele onderneming. Alle kids inzepen, ondertussen moet je zorgen dat je zelf niet nat wordt. Afspoelen, afdrogen, pampers omdoen (die veel te klein of te groot zijn) en schone kleding aan. En dan is het al weer tijd om af te sluiten (katapusan). Dit doen we net als de dagopening gezamelijk in de kring; kinderbijbel, danken, zingen 'read your Bible, pray everyday' en een psalm. Daarna zwaaien en zingen we 'Zeg maar dag met je handje' en in het Engels' Say goodbye with your hand'. Nog een laatste knuffel of kushandje en dan zit ons vrijwilligerswerk er weer op voor vandaag. In het toilet frissen we ons enigszins op en bij de watertap vullen we onze fles. We zeggen Evelyne gedag 'Goodbye and see you tommorow'. We wandelen de poort weer uit opweg naar onze jeepney opstap plaats. 's Middags moeten we altijd lang wachten voordat we met een jeepney mee kunnen. De terugweg duurt ook langer dan de heengweg en we staan vaak vast in het verkeer. Met optrekken komen er heel veel uitlaatgassen vrij waar je echt dizzy van wordt. Terug bij Mayflower-inn halen we eerst altijd een broodje bij de bakker die we op onze stoel opeten (het bed houden we liever schoon ;P) We moeten altijd even bijkomen van een intensieve werkdag en het reizen. Daarna lekker douchen, schone kleren aan, we voelen ons gelijk weer een ander mens! Onze vieze was gaat in de laundry bag.
Maayong gabii! (Goedenavond)
Met onze laundry bag lopen we het hotel uit, naast de bakker zit de wasserette. Hier wordt onze was voor omgerekend nog geen anderhalve euro gewassen. Poep en andere vlekken worden met het koude water niet weggewassen. Dat hebben we door ervaring geleerd, ook de droger doet geen goed aan onze was. Terwijl onze was wordt gewogen, geeft Anneke ineens een hele hoge gil! Er zit een supergrote sprinkhaan op haar! En ze kreeg deze er ook niet gelijk af, uiteindelijk sprong hij naar muur. Het personeel en een klant bleven maar lachen. Hij was (zonder uitgestrekt te zijn) echt wel zo'n 20 cm.! We lopen door naar Robinson-supermarket zo'n 10 a 15 minuutjes lopen vanaf ons hotel. We halen hier onze boodschappen om een week vooruit te kunnen. Bij de kassa lopen de bedragen op en bij het afrekenen hebben wij te weinig geld bij ons. Ooops! En dit is ons niet 1x maar wel 3x overkomen! Helemaal weer terug naar ons hotel lopen, 3 kwartier kwijt. Want ja we hebben het wel gepind en bewaren het in het hotel, maar het is buiten niet verstandig om zoveel geld op zak te nemen. En ook je pinpas niet, dus even pinnen bij de bank tegenover de Robinson is helaas ook niet mogelijk. Zoals je leest hebben we genoeg beweging. Te veel, we nemen ook altijd de trap in ons hotel naar de vierde verdieping en dan voelen we echt onze beenspieren hoor! Maar goed de boodschappen zijn binnen, het is tijd om te eten. Elke dag uit eten! Wat een luxe, dat gaan we echt missen in NL. We eten het liefst Filipijns maar het is altijd spannend wat je op je bord krijgt. Zo bestelde we een keer bami, het werd opgediend drijvend in soepkom met groenten. Wij vinden Pinakbet en chopchoy, de gestoomde groenten het lekkerst. Deze kun je prima combineren met rice of spaghetti.
Het is al na negenen als wij terugkomen in ons sfeervolle hotel. In de lobby werken we, achter de computer en de Ipad, aan onze blog en het inwerkprogramma voor vrijwilligers van de mobiele groep op het LLC. De tijd vliegt voorbij en is dan ook al weer zo 00:00 uur als wij helemaal tired in bed liggen. En dan maar hopen dat je goed kunt slapen. Nee maar, wat kunnen die honden blaffen zeg! Jankt er eentje vlakbij, is deze eindelijk stil gaat er eentje verderop te keer. En laatst was er flinke brand bij ons achter. Er bleven maar sirenens bijkomen. Wat blijkt? De straatjes zijn zo smal dat de brandweerwagen er niet in pas. Er waren 20 wagens nodig om de branweerslangen aan elkaar te koppelen. Maar meestal zijn we zo moe dat we door al het lawaai van de nooit slapende stad heen slapen.
Afgelopen zaterdag hebben wij een dagtrip gemaakt over ons eiland Cebu. Na 2 weken hard werken en constant in deze smogstad te zijn geweest, was het superrelaxed dat we een dagje weggingen samen met de andere vrijwilligers. Het was echt genieten!! Dat kun je wel zien op onze foto's. Om 04:00 uur 's nachts zijn we uit bed gegaan. Na 3,5 uur rijden kwamen we aan op de plek waar we gingen snorkelen met walvishaaien. Dit was echt een heel bijzondere ervaring! Ook beetje eng, toen er zo'n grote walvishaai op ons af kwam zwemmen en wij niet konden uitwijken, omdat het bootje achter ons dreef. Maar gelukkig hij draaide bij, omdat hij werd gevoed vanaf een andere boot. We hebben ook nog 2 watervallen bezocht. Dit stukje natuur was echt heel mooi! We konden er extra van genieten, omdat we in deze stad de natuur toch wel een beetje missen.
Gisteren (ja want hier is het 6 uur later dan in NL) hebben we een uitje georganiseerd voor de kids van het Little Lambs Centre. Dit was reuzegeslaagd, dankzij een gedeelte van jullie sponsorgeld! Iedereen heeft genoten, zo ontzettend gaaf om te zien! Wij vertellen jullie hier graag over in onze volgende blog.
Tot volgende week!
Kiss, kiss ;)
Ann & Margareth
Onze eerste wekker gaat om 07:30 uur. Klam worden wij wakker, tja dat hebben we er voor over want de arico maakt te veel herrie. Roetsss! Anneke doet de gordijnen open; yes de zon schijnt! We ontbijten op ons bed met vitamine pillen, havermout/cornflakes en een groene kruidenthee. Alles wat niet bedekt is smeren we in met Deet tegen de dengue mug. We pakken onze tas in; waterfles, fruit en wc-papier gaat mee naar het LLC-project. 'Goodmorning' we leveren de key in bij de receptie. Onze waterfles vullen we bij het keukentje van ons hotel, hier staat een gratis watertap met drinkwater. 'Ba-bye' de beveiliger houdt de deur al voor ons open. Warme lucht stroomt ons tegemoet en het leven op straat is al volop aan de gang. Wat een drukte! Bij de bakker naast het hotel halen we broodjes voor de lunch. De banana-cake is onze favourite! Dan de hoek omlopen, aan deze hoofdweg is een stopplaats voor jeepneys. Wij nemen jeepney 4D of 17D. Het in en uit stappen is onze ochtendgymnastiek... De jeepneys zijn zo laag, ze zijn niet gemaakt voor zulke reuzen als ons. En dan nog een plekje zoeken, dat valt ook niet mee, de doorsnee Filipino is small. Maar je past er altijd in, hetzij helemaal vastgeklemd en dan kunnen er nog weer mensen bij. Zo word je je wel bewust van al je botten. En nog iets, je zit niet schouder aan schouder, maar schouder van een Filipino onder je oksel ;)
Om aandacht te trekken maak je hier een hard 'kissgeluid'. (Lippen tuiten en lucht naar binnenzuigen). Op de een of andere manier werkt dat beter dan roepen. Bijrijders van de jeepneys die achterop staan, kunnen dat echt heel hard. Wij moeten nog even oefenen! Maar als je wilt dat de jeepney stopt, dan tik je met je ring of met een muntje 2x kort tegen de stang of het dak. Het verkeer is hier overigens een verhaal apart. Belangrijkste is: het grootste voertuig heeft altijd voorrang. Een tricycle moet dus de berm in als een jeepney wil inhalen, maar een jeepney moet aan de kant voor een bus. Bussen scheuren hier dus als gekken en toeteren non-stop.
Na een kwartiertje door de drukke en altijd levendige smog-stad te hebben gereden, verandert de smoglucht in een vislucht. Dat we bij de vismarkt zijn aangekomen hoeven we je niet meer te vertellen. En dan is het nog 5 minuutjes lopen naar de M.O.P. (missionairies of the poor) waar het Little Lambs Centre ondervalt. In ons straatje worden we elke keer weer opnieuw vriendelijk begroet door de buurtbewoners. Dit verbaast ons elke keer weer opnieuw. De mensen hier zijn oprecht hartelijk!
Via de blauwe poort komen we op het terrein van het LLC-project, de kids zien ons al aankomen wandelen. Bij het hek wat de ruimte afrasterd, zwaaien en gillen ze naar ons.
Wij begroeten housemother Evelyne en brother Louima, voordat we naar de kinderen gaan. Daarna beginnen we aan dag nu nog zonder de dagritme kaarten. Maar wij mogen vertellen dat de dagritme kaarten eindelijk klaar! Wat in Nederland in een handomdraai voor elkaar is. Hebben we er hier op de Filipijnen wel minstens 2 weken over gedaan! Alle middelen zijn niet bij de hand, niet op voorraad. Of we worden doorgestuurd naar een andere shop, herkent de computer de SD-card of de USB niet, weer naar een ander internetcafe, enzovoorts. We hebben heel wat afgereist per jeepney of per voet. Maar het is gelukt we hebben de kaarten op stevig papier in kleur uitgeprint en gelamineerd. Nu nog een omlijsting of iets anders verzinnen waardoor ze aan de muur komen te hangen, zonder dat de kids erbij kunnen. Maar dat hopen we morgen te overleggen met de staff.
Na het begroeten van de housemother en de missionairies-brother zijn de kids aan de beurt. Allemaal een handje schudden, oppakken en knuffelen. Een begroetingsmomentje waarbij ze allemaal heel uitbundig en enthousiast zijn. Nadat we met onze aangeschafte handbel hebben gerinkeld, beginnen we met de dagopening. Om de beurt vertellen we aan de hand van de Engelse kinderbijbel een bijbelverhaal. Na het gebed zingen we 'read your Bible, pray everyday, if you want to grow'. Na het zingen van een psalm door Ann en Margareth, rinkelen we weer met de handbel. Dit betekent volgende activiteit. Het is de bedoeling wanneer de communicatiekaarten hangen, de activiteit die volgt aan te wijzen. We ondersteunen deze met gesproken Cebuaanse taal, dit staat samen met Engelse woord weergeven onder de foto van de dagritmekaart. Zo leren we ook nog een beetje Cebuaans ;)
Na de dagopening (pagsugod = start) in de kring gaan we drinken (uminum). Dit doen we aan tafel, waarbij iedereen op een stoeltje moet gaan zitten. Wanneer iemand de beker leeggedronken heeft mag hij/zij van tafel. Daarna is er een toiletronde (kasilyas) waarbij we de kids stimuleren om te gaan plassen. De overige kids mogen vrij spelen (mga dulaan) op de groep. Na het buiten spelen (sa gawas play) gaan we eten (kaon). Dit doen we opnieuw aan tafel waarbij we een aantal kids een vaste plek geven met 1 op 1 begeleiding. Oja laatst kwam er een jonge vrouw met vriendinnen haar verjaardag vieren op het Little Lambs. Dit schijnt vaker te gebeuren, mensen houden hier hun verjaardagsfeest, ze vieren dit op een heel andere manier dan wij in Holland gewend zijn. De jarige had eten en andere middelen meegebracht voor kids van het LLC-project.
Na de lunch houden we siesta, sommige kids hebben een knuffelmomentje nodig anderen gaan op de vloer liggen om te relaxen. Haha eerlijk gezegd hebben wij dit zelf ook nodig. Wij worden elke dag ook een dagje ouder;) Nee maar even serieus, i.v.m. met het weer hebben wij dit momentje echt nodig. Om 13:00 uur zeggen wij de kids gedag en tegen Evelyne 'We take a break, is that oke?'
Maayong hapon! (Goedemiddag)
In de keuken vraagt Anneke om mes, om onze mango's te snijden. Nee maar, een heus slachtmes krijgt ze mee! Margreet loopt altijd even naar boven op de niet-mobiele groep. Daar vult ze haar bakje noodles aan met warm water. Nog even een zwaai naar onze kids op de ground floor en dan wandelen we de poort weer uit. Dan zijn we gelijk weer in een totaal andere omgeving. De sloppenwijk; daar waar gezinnen buiten leven, met elkaar eten, werken, daar waar moeders op straat borstvoeding geven en zich wassen, kinderen overal vandaan komen en ons groeten 'Hi Ann/Margareth how are you?', de haan aan het touwtje vastgebonden nog enkele dagen te leven heeft en heel veel honden en katten zwerven. Wij steken de straat over en ook daar kennen ze ons, ze zetten zelfs 'ons' provisorische bankje al recht speciaal voor ons. Echt superaardig! Alleen verklaren ze ons voor gek dat wij, wanneer de zon schijnt, pal in de zon gaan zitten.
Na onze pauze verdelen we de groep in tweeën, het ene groepje gaat kleuren (mga kolor) aan tafel en de andere kids worden individueel bezig gehouden. Wanneer de activiteit voorbij is gaan we drinken (uminum) aan tafel. Na het drinken is het tijd om te gaan douchen (pangkaligo). Deze activiteit is altijd weer een hele onderneming. Alle kids inzepen, ondertussen moet je zorgen dat je zelf niet nat wordt. Afspoelen, afdrogen, pampers omdoen (die veel te klein of te groot zijn) en schone kleding aan. En dan is het al weer tijd om af te sluiten (katapusan). Dit doen we net als de dagopening gezamelijk in de kring; kinderbijbel, danken, zingen 'read your Bible, pray everyday' en een psalm. Daarna zwaaien en zingen we 'Zeg maar dag met je handje' en in het Engels' Say goodbye with your hand'. Nog een laatste knuffel of kushandje en dan zit ons vrijwilligerswerk er weer op voor vandaag. In het toilet frissen we ons enigszins op en bij de watertap vullen we onze fles. We zeggen Evelyne gedag 'Goodbye and see you tommorow'. We wandelen de poort weer uit opweg naar onze jeepney opstap plaats. 's Middags moeten we altijd lang wachten voordat we met een jeepney mee kunnen. De terugweg duurt ook langer dan de heengweg en we staan vaak vast in het verkeer. Met optrekken komen er heel veel uitlaatgassen vrij waar je echt dizzy van wordt. Terug bij Mayflower-inn halen we eerst altijd een broodje bij de bakker die we op onze stoel opeten (het bed houden we liever schoon ;P) We moeten altijd even bijkomen van een intensieve werkdag en het reizen. Daarna lekker douchen, schone kleren aan, we voelen ons gelijk weer een ander mens! Onze vieze was gaat in de laundry bag.
Maayong gabii! (Goedenavond)
Met onze laundry bag lopen we het hotel uit, naast de bakker zit de wasserette. Hier wordt onze was voor omgerekend nog geen anderhalve euro gewassen. Poep en andere vlekken worden met het koude water niet weggewassen. Dat hebben we door ervaring geleerd, ook de droger doet geen goed aan onze was. Terwijl onze was wordt gewogen, geeft Anneke ineens een hele hoge gil! Er zit een supergrote sprinkhaan op haar! En ze kreeg deze er ook niet gelijk af, uiteindelijk sprong hij naar muur. Het personeel en een klant bleven maar lachen. Hij was (zonder uitgestrekt te zijn) echt wel zo'n 20 cm.! We lopen door naar Robinson-supermarket zo'n 10 a 15 minuutjes lopen vanaf ons hotel. We halen hier onze boodschappen om een week vooruit te kunnen. Bij de kassa lopen de bedragen op en bij het afrekenen hebben wij te weinig geld bij ons. Ooops! En dit is ons niet 1x maar wel 3x overkomen! Helemaal weer terug naar ons hotel lopen, 3 kwartier kwijt. Want ja we hebben het wel gepind en bewaren het in het hotel, maar het is buiten niet verstandig om zoveel geld op zak te nemen. En ook je pinpas niet, dus even pinnen bij de bank tegenover de Robinson is helaas ook niet mogelijk. Zoals je leest hebben we genoeg beweging. Te veel, we nemen ook altijd de trap in ons hotel naar de vierde verdieping en dan voelen we echt onze beenspieren hoor! Maar goed de boodschappen zijn binnen, het is tijd om te eten. Elke dag uit eten! Wat een luxe, dat gaan we echt missen in NL. We eten het liefst Filipijns maar het is altijd spannend wat je op je bord krijgt. Zo bestelde we een keer bami, het werd opgediend drijvend in soepkom met groenten. Wij vinden Pinakbet en chopchoy, de gestoomde groenten het lekkerst. Deze kun je prima combineren met rice of spaghetti.
Het is al na negenen als wij terugkomen in ons sfeervolle hotel. In de lobby werken we, achter de computer en de Ipad, aan onze blog en het inwerkprogramma voor vrijwilligers van de mobiele groep op het LLC. De tijd vliegt voorbij en is dan ook al weer zo 00:00 uur als wij helemaal tired in bed liggen. En dan maar hopen dat je goed kunt slapen. Nee maar, wat kunnen die honden blaffen zeg! Jankt er eentje vlakbij, is deze eindelijk stil gaat er eentje verderop te keer. En laatst was er flinke brand bij ons achter. Er bleven maar sirenens bijkomen. Wat blijkt? De straatjes zijn zo smal dat de brandweerwagen er niet in pas. Er waren 20 wagens nodig om de branweerslangen aan elkaar te koppelen. Maar meestal zijn we zo moe dat we door al het lawaai van de nooit slapende stad heen slapen.
Afgelopen zaterdag hebben wij een dagtrip gemaakt over ons eiland Cebu. Na 2 weken hard werken en constant in deze smogstad te zijn geweest, was het superrelaxed dat we een dagje weggingen samen met de andere vrijwilligers. Het was echt genieten!! Dat kun je wel zien op onze foto's. Om 04:00 uur 's nachts zijn we uit bed gegaan. Na 3,5 uur rijden kwamen we aan op de plek waar we gingen snorkelen met walvishaaien. Dit was echt een heel bijzondere ervaring! Ook beetje eng, toen er zo'n grote walvishaai op ons af kwam zwemmen en wij niet konden uitwijken, omdat het bootje achter ons dreef. Maar gelukkig hij draaide bij, omdat hij werd gevoed vanaf een andere boot. We hebben ook nog 2 watervallen bezocht. Dit stukje natuur was echt heel mooi! We konden er extra van genieten, omdat we in deze stad de natuur toch wel een beetje missen.
Gisteren (ja want hier is het 6 uur later dan in NL) hebben we een uitje georganiseerd voor de kids van het Little Lambs Centre. Dit was reuzegeslaagd, dankzij een gedeelte van jullie sponsorgeld! Iedereen heeft genoten, zo ontzettend gaaf om te zien! Wij vertellen jullie hier graag over in onze volgende blog.
Tot volgende week!
Kiss, kiss ;)
Ann & Margareth
-
23 September 2014 - 19:04
Arend En Elise:
Interessant om jullie dagindeling zo te lezen, intensief hoor maar wel bijzonder! -
23 September 2014 - 19:13
Yvonne Van Laar:
Wat geniet ik van jullie schrijven en foto's. Fijne tijd nog verder, goed werk. -
23 September 2014 - 19:58
Ma:
hi Ann en Margareth, wat leuk dit dagverslag! Jullie zullen je kids nog gaan missen, en ik denk hun jullie ook. Maare .. misschien zijn jullie de foto's van het dagje uit vergeten te posten op je blog? gr ma -
24 September 2014 - 12:08
Inge:
Leukleuk! Erg mooie foto's van jullie dagtripje ook...wauw! Zet hem op daar!
Kisssss ;) -
24 September 2014 - 21:28
"tante"Janni:
Hey,hallo Anneke en Margreet!
War ontzettend leuk om weer een reisverslag van jullie te lezen. Jullie leven in een compleet andere wereld dan hier in ons koude kikkerlandje! Wat moet het een goed gevoel geven om zoveel voor de kinderen te kunnen betekenen zeg! Een enorme verrijking,deze reis! Respect dat jullie dit doen! Fijn dat jullie tussendoor ook zo genieten van al het mooie dat het land bied. De foto's zijn onwaarschijnlijk mooi!
Wens jullie nog vele mooie dagen toe samen en geniet van alles wat er op je pad komt. Take care! -
24 September 2014 - 22:13
Vader En Moeder Oberink:
Magandáng tangháli Margreet en Anneke,
Beautiful dat we "a day" bij jullie kunnen meebeleven. Hartelijke mensen daar die Filippino's. Volgens ons houden ze ook daar ook heuse hanengevechten ... ! Mooi, zo'n opwachting van de kids bij het hek. Jullie zullen elkaar straks vast gaan missen. Kunnen de kinderen de vertellingen een beetje volgen? Engels - Cebuaans tsjonge.
De foto's geven een goede impressie, leuk zeg. We zijn ook benieuwd naar de video-opnames van jou, Margreet.
Groeten van vader en moeder Oberink. Tot het volgende verslag ;))
-
25 September 2014 - 20:32
Gerard/Marjon:
Hoi,
Leuk om te vernemen hoe het daar is hoor! Mooie natuur daar zo te zien. Veel succes verder en kijken uit naar jullie ervaringen...
Groeten Gerard/Marjon -
26 September 2014 - 01:23
Gerlien:
Hoi Anneke en Margreet,
Super interessant om jullie dag te lezen. Zo krijg je toch een beetje een beeld van wat jullie daar doen en mee maken.
Het lijkt me trouwens een hele mooie ervaring, iets waar je nooit spijt van zult krijgen!!
Gaat het al wat beter met de kinderen? Routine, luisteren, samenwerken enz.? Het zal allemaal wel heel vermoeiend zijn, maar als jullie dan resultaat zien, daar doe je het voor. Mooi hoor!
Geniet van alles daar and take care. We're thinking of you!
Gerlien -
27 September 2014 - 19:57
Ineke M:
Ha Margreet & Anneke,
Wat zullen jullie dagen voorbijvliegen zeg!
Mooi dat jullie wat kunnen betekenen...
'K geniet erg van jullie verhalen!
'N hartelijke groet! doe voorzichtig :-), geniet en deel uit van wat je hebt! -
27 September 2014 - 23:17
Anke:
Hoi,hoi,
Heerlijk om weer iets van jullie te lezen..
Zo kan ik ook even om het hoekje kijken en delen in jullie ervaringen.
Geniet ervan....
Groetjes van je zwem-maatje -
29 September 2014 - 16:34
Fennanda:
Ha meiden,
Het ziet er fantastisch uit daar. En wat leuk jullie reisverslag, we zien het helemaal voor ons hoe het
er aan gaat, zo levendig beschreven!
Heerlijk genieten daar!
Groetjes -
29 September 2014 - 17:41
Margje:
Ha jullie samen,
Super leuk om op deze manier de verhalen te lezen en foto's te zien!
Anneke ik was jou link kwijt.. maar je merkt het al ga je nog zover weg... al googlend weet ik je te vinden:)! Geniet er nog maar lekker van samen..!
Groetjes Margje -
30 September 2014 - 18:15
Stefan & Lydia:
Hi Margareth & Ann,
Ontzettend mooi en interessant om te lezen hoe jullie het daar ervaren. Mooi beschreven, mede dankzij jullie bijzondere belevingen en ervaringen! Jullie komen t.z.t nog overwerkt terug ;)
Is maar goed dat jullie nog een korte vakantie hebben aldaar. Zo te zien is de natuur daar schitterend! Maak maar veel foto's/film-opnames van alles, dan kunnen wij er ook nog van genieten.
Veel werkvreugde en succes! En geniet van jullie welverdiende vakantie straks!
Kiss, kiss
Stefan & Lydia
-
30 September 2014 - 20:08
Annelies:
Hi ladies,
Wat een prachtig verhaal toch weer :)
Ik lees wel weer dat jullie werkzaamheden een mooie combinatie van DAC-- en wonen-activiteiten zijn ;) Voor elke begeleider wat wils. Interessant om te lezen wat jullie opzetten.. denk dat ik er dan volgend jaar maar even naar toe moet om te zien of alles nog loopt. Zo begint het wel aardig te kriebelen natuurlijk he!
En very interesting dat je ook nog wat Cebuaans leert. Lijkt me wel een bar ingewikkelde taal!
Die natuur is wel topp man, daar moeten jullie je longen dan maar volzuigen met versche, frische lucht!
PS: wel erg gezond hoor die vitaminepillen! Wat een goede zelfzorg...
Succes nog even met de werkzaamheden!!
Greetzzz,
Annelies -
01 Oktober 2014 - 20:45
Annelies Timmerarends-Tukker:
Ha Margreet,
Wat ontzettend leuk om jullie belevenissen te lezen. Een hele ervaring hoor!
Succes met alles!
Hartelijke groet,
Bart en Annelies
-
03 Oktober 2014 - 20:06
Anita:
haa dames!
Wat ontzettend mooi om te lezen wat jullie daar allemaal hebben gedaan!! Echt bijzonder werk lijkt me dat!
nou geniet nog f van de 2 weekjea rondreizen!!
Ben wel benieuwd geworden naar alle foto's hoor!
liefs Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
